Filippo Bessone

Ën cit lìber, ma pien ëd sust, bin ëscrit e ‘ncor pì bin ilustrà. L’ëscrit a l’é ‘d Filippo Bessone (che tuj a cognësso come ‘l cantant dij Tre Lilu, ij Lilu d’antan), e donca d’un ch’a sa canté a maravija ma ‘dcò un ch’a sa fé rije magara ‘d vòte fin-a ‘n pòch amer. Ij disegn a son nopà ‘d Daniele Guolo e a l’han ën ghëddo pròpe dësgagià e – dirija – fioragià. Ël lìber a s’ëntìtola «Astrid la giostraia» (s.d., euro 18) e a l’ha publicalo Golem Edizioni ‘d Turin (www.golemedizioni.it), con n’ëscrit final ëd Valerio Berruti. Scrit ën italian, a l’é tutun ën lìber ch’a l’ha soe radis ën tut ën mond paisan ch’a fa provincia e ch’arsent ëd la parlada pì local. Ancaminand da l’inisse ch’a dis: «Mille lire me le mollava mia madre», doa col «mollava» a l’é bin modlà ën s’un piemontèis s-ciancà e plà (mi m’arcòrdo che molé a l’era gropà pì soens a j’ësgiaf, ch’a mancavo mai). La stòria a l’é bela e a fa piasì contela përchè ch’a l’é na stòria veja, la stòria dle feste dij paìs, la stòria dle giòstre e dij giostré, tut ën mond che da masnà a l’ha fane sugné e sì la stòria d’Astrid, piassa dòp piassa, tuta l’istà fin-a a l’otogn, a l’é na stòria ch’i veuj nen dì për nen gaveje a gnun la gòj ‘d lesila. Pa tante pàgine, neh, ma bin cudìe, satìe e pressiose, na frisa ‘d maninconìa, ma la gòj ‘d na memòria ch’a l’é pien-a d’emossion. ëd Giovanni Tesio - da TurinSet ëd La Stampa dij 25 ëd fërvé dël 2022

Indietro