Oreste Gallina

Son ancamin ch’i travajo (për la Ca dë Studi Piemontèis) ‘ntorn a Oreste Gallina e torno a lese ‘d chiel pì che tut sò lìber pì rich e pì convint, ch’a l’é «Mia tèra». Gallina a l’é ‘n poeta ch’a l’ha vist la richëssa dij dialèt pì locaj, coj ch’a son pì periferich rispet a la koinè, a la lenga ch’as parla ‘nt la capital, vis a dì, Turin (combin che peuj ëdcò a Turin as parla o as parlava divers a seconda dij pòst e dla posission social). Le soe poisìe scrite ‘nt la koinè dla prima metà dël Neusent e fin-a na frisa pì ‘ndaré, arsent ëncor d’un lengage ch’a l’é gropà a na tradission ch’armonta a Viriglio (ma a-i é già belessì ‘dcò na marca pì përsonal, che pì che tut as vogh an tij dëscors an foma ‘d dialogh). Tutun la part pì soa a ven apress. Soa creatura – la creatura dël paisan langhèt ch’a lassa la tera për sërché l’aventura ‘n sità e che peuj a torna dësgustà da le manere ‘d vive ch’a treuva, tan lontan-e da cole ch’a fan për chiel – ebin, cola creatura a l’é Pero. E a Pero a l’é squasi tut dedicà ‘l lìber pì amportant ëd Gallina, «Mia tèra», combin che sì as mës-cio ‘d temp divers e ‘dcò la poisìa con la pròsa. Amis ëd Pacòt, gropà a la sòrt dij Brandé, Gallina a l’ha trovà soa vos, che – për lòn ch’a m’ësmija – mach Badalin a l’ha continuà con ij sò Varèj e cole soe esecussion pien-e ‘d fòrsa, ‘d passion, ëd vita. ëd Giovanni Tesio - da TurinSet ëd La Stampa dij 19 ëd novèmber dël 2021

Indietro