Massimo Mila

L'hai scrit për l’arvista «Studi Piemontesi» dla Ca dë Studi Piemontèis n’articol su tre përzoné dle përzon fassiste: Augusto Monti, Massimo Mila, Vittorio Foa. Monti, ël professor (al D’Azeglio) e Mila e Foa j’anlev ch’a caminavo giumaj con soe gambe e soa ment. Ant le litre che Mila a scriv a soa mama (“Argomenti strettamente famigliari”, Einaudi) a-i é na patela ‘d paròle piemontèise e d’espression piemontèise ch’a fan ëd chiel – studios a part, ch’as dëscut nen – dabon na “bela sagoma”. Tra le paròle piemontèise (tante a propòsit ëd le pitanse dij pach arseivù da ca): “stiròtt”, “fidei”, “ragutin”, “bumbunin”. Ma peuj “barba”, “satira da panaté”, “ciò për bròca”, “malfaite”, “pissòira”, “goga e migoga”, “mach pì sent”, “tant da fè”. E peuj cole espression italian-e che tutun a marco ‘l piemontèis come ‘nt la “Chiave a stella” ‘d Primo Levi.: “Non farlo venir matto”, “aggiustarla bene”, “sono belle a secco”, “mi ha fatto come sempre tanto piacere”, “Anche Francesca [ch’a sarà soa fomna] è ben presa”, “tenete buono”, “Tienimi sempre da conto Francesca”, “ti ha contato una storia”, “brodo di fagioli”, “baracca e burattini”, “mandar delle gobbe”, “fuori dai fogli”. Sòn për Mila – sensa coment – ma ‘d Foa, ch’a lé pòch da meno, dirai n’àuta vòta përchè a na val la pen-a. ëd Giovanni Tesio - da TurinSet ëd La Stampa dij 09 d'otóber dël 2020

Indietro