Lu Monfrà

Già d’autre vòte i l’oma parlà an coste pagine ‘d Lu Monfrà, paisòt Unesco dël Bass Monfrà, piassà s’un brich casalèis ch’a varda un dij paesagi pì bej dël Piemont. Ma Lu a l’ha ‘dcò la bon-a ventura d’avèj un monsù ch’a së s-ciama Franco Zaio, che a l’ha soagnà për sò pais doi gròss travaj “Paròli ‘d ca nòstra. Dizionario fraseologico del dialetto luese” (2014), e “A l’è ‘n darmagi lassà ‘ndà ‘n cò la léngua piemontéisa e o dialët ‘d Lu” (2006).
E adess sempe con l’“Associazione Culturale San Giacomo”, edission Vicolo del Pavone, a l’é pen-a rivane sempe mersì al travaj d’arserca ‘d Franco Zaio, “La sapiénsa dij nòcc vegg. Proverbi e modi di dire in dialetto luse” (2020, pp. 143), ch’as val ‘d na prefassion ëd Michele F. Fontefrancesco, dl’Università degli Studi di Scienze Gastronomiche ‘d Pollenzo, “Riscoprire un mondo nascosto”: “Questo volume – a scriv Fontefrancesco – porta a sintesi percorso di riscoperta del sapere orale che appare capace di raccontare al presente come una comunità contadina vedesse il mondo, i cicli naturali, la società, l’etica e la morale”. A son set capitoj ch’a gropo ansema ij proverbi e le manere ‘d dì për tema, ant la parlada dël pais, con tradussion e spiegassion an italian a randa.

d'Albina Malerba - da TurinSet ëd La Stampa dij 18 dë stèmber dël 2020


Indietro