Bambanade

Son pròpe ‘n pò stofe, përchè tròpi a penso che ‘l piemontèis a sia na lenga da strapass e ch’a sia mach fàita për rije. Ròba da barzelëtte, ròba da pijé ‘n gir, ròba ch’as dòvra për feje le svergne a cheicòs ch’as sa pì nen se nen për feje ‘nsima ‘n pò ‘d dësgust. Diso sòn përchè a-i é sempe cheidun – e ‘n tij moment dël covid-19 ëncora ‘d pì – ch’a manda ‘n gir soe bambanade për comenté ‘l moment dovrand ën piemontèis da parodia. Bin. Ëntendomse. Mi l’hai nen na mentalità da purista e gnanca da moralista, e am piass rije come tuj coj ch’a l’han l’ideja ch’a l’é mèj rije che pioré (a lo disìa già Rabelais). Son amis dla literatura umoristica e còmica e am piass lese le pagine ‘d chi a sa feme nen mach rije ma con ël rije ‘dcò pensé. Lo sai motobin bin che ‘nt la literatura piemontèisa ‘l rije (e ‘l bon sangh) a son mai mancà e penso a tuta na stòria ch’a va da l’Alion a Gipo, passand për l’Isler e për Broferi. Ma lòn ch’i veuj dì a l’é che am ven da dëspresié (e ciamo përdon) coj ch’a deuvro ‘l piemontèis coma s’a fùissa ‘n giargon da patelavache (con tute le scuse ai vaché ch’a son ‘ncora n’àuta còsa). Peuss nen sufrì la stupidità (‘l còmich a l’é tut àut). Dovré na lenga «mach» për badiné a m’ësmija stupid se mës-cé lenga e fogagna – sensa presunsion – a fa pròpe nen për mi. ëd Giovanni Tesio - da TurinSet ëd La Stampa dij 12 ëd giugn dël 2020

Indietro