Sonet ëd Giovanni Tesio

Che Giovanni Tesio, professor e avosà critich leterari, a l’abia da un pòche d’ani inaugurà na stagion poetica an lenga piemontèisa, misurà sij Sonèt, a l’é fortì da diverse racòlte ‘d poesìe. La prima, “Stantesèt sonèt”, a l’é dël 2015, për la Ca dë Studi Piemontèis, coma la sconda, “Vita dacant e da canté” dël 2017. E an mes àutri tìtoj për l’editor Interlinea ‘d Noara. E sempe d’Interlinea, surtì adess “Nosgnor. Lamenti, preghiere e poesie in cerca di un Dio vicino e lontano” (2020, pp. 212, 15 euro, tradussion an italian a front). Ëd “Nosgnor”a l’era ‘n programa la presentassion pròpe quand për tuti a l’é scataje lë sté a ca, ’l bogé nen! Epura forse pòchi lìber coma cost a vnirìo a taj a la condission ch’i stoma vivend ancheuj. Se tuti ij lìber e sonèt ëd Giovanni Tesio a l’han rèis fongà drinta a soa stòria ‘d vita, a son meditassion sl’esperiensa e misura dl’esistensa, cost a l’é na preghiera. Un preghé tut angavignà ant ij senté ‘d n’anima…spërdùa. “Al sofe ch’a t’eterna, mè Nosgnor,/ son n’ëscapin ch’as bogia mai da tèra/ … /Ëd vòte a-i é ‘d filure e a-i passa ‘n vent/ …/e a mi m’ësmija ‘d sente ch’it ses ver/ e nen na fantasìa dla mia ment.// … tut ël sust ëd la mia rassa// ch’a l’ha mostame a chërde ‘n ti, Nosgnor”. “Il necessitante orizzonte di una attesa – a scriv l’autor ant la Premessa – che coltivo, e che qui risiede …nell’indissolubile legame di parola che a quest’attesa dà…non so se buona voce”. A la manera ‘d Sant’Agostino, paròle-orassion ant la lenga dij Ce. d'Albina Malerba - da TurinSet ëd La Stampa dij 24 d'avril dël 2020

Indietro