La bagna cauda

I l’hai tnù da part n’artaj ‘d giornal, con na notissia d’un meisòt fa: che ‘l sindich d’Ast a l’ha porta-je a papa Francesco la bagna càuda con ij ciapinabò, ij card e via fòrt. E che papa Francesco a l’ha acetà con piasì ‘l regal. La notissia a l’é piasume përchè la bagna càuda a smija pì nen na pitansa d’ëncheuj (tròpa difidensa pël l’aj che squasi squasi a ven demonisà mach përchè a lassa dré ‘d chiel ën sorch d’ëspussa ch’a-j fa stòrze ‘l nas a tanti. Ma a mi la bagna càuda am piass e s’am càpita n’ocasion ëd mangela ‘n companìa la perdo nen, damentre i penso a col lìber d’òr ch’a l’é «Il salto dell’acciuga» ‘d nòst amis Nico Orengo. E alora scrivo sì ‘n coa ‘n cit sonèt che – miraco – a veul pa esse ‘n caplaor (bin d’àut a l’é la poisìa), ma mach giué na frisa con na gòj paisan-a: «A ven da j’òrt lontan dij gran paisan/ a ven dal mar ch’a fa balé le ancioe/ a ven da l’eule bon, a ven dal broe/ ëd na region d’artaj baravantan.// A monta e cala j’ancioé a van/ portand su e giù la bela marcansìa/ e l’un-a e l’àuta tera comsissìa/ s’ësposo ‘n na pitansa d’ardiman.// E sì ch’a-j fa se l’aj va pì nen bin/ e se la spussa a smija nen social:/ mi am basta a tireme su ‘l moral,// pociand vërdura ‘d tute sòrt ënsema/ le sèire frèide con na bota ‘d vin./ Oh s’a l’é bel mës-cesse a cola crema!» ëd Giovanni Tesio - da TurinSet ëd La Stampa dij 14 ëd fërvé dël 2020

Indietro