Margherita Oggero

Leso na cita conta ch'a l'é come 'n bisó. A s'ëntìtola "Guerra e pane", a l'ha scrivulo Margherita Oggero e a l'ha publicalo Slow Food Editore 'n na bela colanin-a bin cudìa (pp. 94, euro 10). L'é scrita 'n italian, d'acòrde, ma l'é na stòria pròpe turinèisa, ambientà ant ël mentre dla guèra e sùbit apress tra 'l Borgh dël Fum e Bërtola. Na cita ch'a cress ën mes a le dificoltà che la guèra a pòrta tra na mare ch'as dà da fé, con ën nòno ch'a-j veul na bin ëd l'anima e con 'n pare che torna da la guèra (da la campagna 'd Russia) con tuta la caria dij dolor patì e dle fatighe fàite, tan che la masnà a stanta a arconòsslo e a acetelo. Tante le considerassion ch'i pudrìa fé (fra tute la min-a për gnente sentimentalistica e na scritura tuta fàita 'd còse, tuta filanta e misurà, sensa tarabiscolé). Ma a fé macia tante paròle piemontèise come "panada" ò "supa mitonà", come "carossera", come "miche", "òss dla miola", "lapin", "sucai", "bagné 'nt l'euli", la "panissa", i "salam dla doja", la "pitansera", ch'a bastrìa da sola a fé tut ën mond. E peuj na sentensa ch'a paga 'l viage: "La ròba as treuva, se un a veul", ch'a smija 'n po' crùa ma ch'a l'é pien-a d'un temp ch'a-i é pì nen. L'é pa custion ëd nostalgìa, ma 'd precision. Se, për ambienté na stòria, le paròle a l'han damanca dl'essensial. ëd Giovanni Tesio - da TurinSet ëd La Stampa dij 31 ëd gené dël 2020

Indietro