Piemont ëd Puja

I son a Mattinata e scheuvro che 'd Piemont a-i na j'é doi. Përchè 'dcò sì, 'n tera garganica, i é na region (bin pì cita dla nòsta) ch'a sta tra la pian-a e 'l mont e ch'a s'ës-ciama - gnanca a di-lo - Piemont, e "Piemontese", pa da stupisse, a l'é 'n nòm da coste part motobin spantià e fosonant. Pòch da spartì o gnente con ël Piemont nòst, ëntendom-se bin, ma mi son ëmnù sì a presenté 'n poeta ch'a scriv ën costa parlada local, ch'a l'ha studià 'n tij sò vocabolare, 'n tla soa gramatica e 'n tle soe arserche sempe fin-e motobin documentà. Ël poeta a s'ës-ciama Francesco Granatiero e 'n pò dël nòst Piemont a l'ha ardita-lo fùissa mach përchè ch'a sta a Turin. Ma 'mbelessì a l'ha soa memòria e soe rèis, e sì a torna përchè 'l torné a l'ha soa mzura e a l'é come 'n vive ch'a s'arneuva 'd vòta 'n vòta. Sò mond a l'é 'n mond ëd pere, 'd balme, 'd cròte, 'd caverne, d'ëspërfond, tuj anvit ch'a calo 'n t'un-a dimension vertical e a tiro su n'eva sensa temp, doa la mòrt a l'é vita ch'a continua a vive. A viv ënt ël paisage, a viv ënt ij sòj vers ch'a l'han ëndrin na mùsica pien-a 'd përfum. Granatiero a l'é 'n poeta 'd metrica e a tira su ij sòj vers come le pere dle trasse ch'a ten-o su la colin-a d'un dij mond pì bej, 'l "Monte Saraceno" con ël soe tombe 'd tan temp fa. Na maravija. ëd Giovanni Tesio - da TurinSet ëd La Stampa dij 20 dë stèmber dël 2019

Indietro