Barba Tòni

Për nen ch’a cala tròp la dësmentia i veuj fé un cit arcòd d’un poeta ch’a l’é sicurament un dij grand dël nòst Neuvsent, ancora tant da studié: Antonio Bodrero, Barba Tòni Bodrìe, Barbo Toni Boudrier, o mach bele Barba Tòni. Poeta an occitan e an piemontèis. Nà a Frassino, Fraisso, an Val Varaita ‘l 1ëd novèmber dël 1921, a l’é stàit professor dë stòria dl’art e filosofìa a Coni, Salusse, Savian; e peui Preside a la scòla media ‘d Sampeyre. Angagià ant lë studi e la difèisa dle minoranse linguìstiche, për diversi ani ‘dcò Consié Regional. Ma sò angagi pì profond a l’é stàit col ëd poeta, poeta ‘d soa tèra e ‘d soa coltura dle montagne. Barba Tòni, fin-a ant la fisonomìa, gran testimòni dla tèra piemontèisa, gran massé dla lenga piemontèisa: forse gnun coma chiel a l’ha fongasse sì ancreus ant j’adoss d’un parlé e a l’ha savù fé s-cionfé le sorgìss pì gentile, s-cioplinante e novisse ‘d nòste lenga. Ël pì brav giogleur dla paròla, creator ëd poesìa-lenga e ‘d lenga-poesìa. Adess che soa vos a l’é ant ël gran ciuto dël cel, a venta continué a leslo Barba Tòni, a venta studielo, a venta serchelo ant soa euvra. Chi a vurèissa leslo, le poesìe an piemontèis a son publicà ant doi lìber dla Ca dë Studi Piemontèis ëd: «Val d’Inghildon» (1974) e «Dal prim uch a l’aluch» (1999), e spatarà an vàire arviste e antologìe. Për cole an ocitan a-i é l’ «Opera poetica occitana » (publicà da Bompiani, con l’agiut dla Regione Piemont e d’Ousitanio vivo, 2011), cudì da Diego Anghilante. d'Albina Malerba - da TurinSet ëd La Stampa dij 29 ëd Mars dël 2019

Indietro