Davide 'd Cavalion

Veste n’òmo ‘d paròle e a l’é sempe na còsa motobin difìcil, ma noi ch’i scrivoma costa rubrica pròpe pudoma nen nen arcordé n’òm giovo e bon ch’a l’é andas-ne a l’improvista ‘n costi di. Davide Damilano a l’é stàit n’amis dël Piemont e dël piemontèis, a l’é stàit n’amis afessionà dla Ca dë Studi, a l’ha cudì ij cors ëd piemontèis ‘n pò daspërtut e daspërtut a l’é stàit apressià come magister dë siensa e ‘d passiensa. E sòn a l’é tant. Ma ‘ncora ‘d pì a l’é stàit n’òmo onest, ën chërdent che a sò paìs, Cavalion, a cudìa soa paròchia con convinsion e sensa pregiudisse. E a l’é për tut sòn ch’i l’hai scrivù për chiel sto sonèt, ch’a serca ‘d dì con pòch lòn che Davide a l’é stàit për noi ch’i l’oma vorsu-je e i voroma bin: «Davide ‘d Cavalion, amis bin doss/ che a l’improvista it l’has tocà l’adoss/ ëd cola vita ch’i tl’has chërdù pì viva/ dla vita ch’it vivije ‘d vita viva.// Davide, piemontèis ‘d rasa fin-a,/ pressios come na lus ëd luminèt,/ ch’it l’has mostà col tò savèj pì s-cet/ tut lòn ch’as peul con toa passion divin-a.// Davide ‘d sentiment, che con corage/ it l’has brandà tò cheur onest e bon/ gropand la tera e ‘l cel ën religion,// Davide, it ses ‘ndat-ne a n’àut finage,/ ma tò vive l’é stàit ën feu d’amor:/për sòn ora ‘t ses là, ‘n brass a Nosgnor». ëd Giovanni Tesio - da TurinSet ëd La Stampa dij 22 ëd mars dël 2019

Indietro