Elisa Revelli Tomatis

Elisa Revelli Tomatis a l'é na vos che da vàire ani a l'é anserisse ant ël distret ëd poesìa dël Monregalèis, un dij pì arbiciolù nen mach dël Piemont, ma d'Italia. Dòp "Cheur masnà" (2006), a son surtìe "Tralus ëd cel "(2007), "Spovrin" (2009), tuj për le edission d'Ël Pèilo" 'd Mondvì; peui "A pont cros" edission dla Ca dë Studi Piemonteis dël 2012; tre ani apress "A la bela stèila" publicà da la Companìa dij Brandé, e adess "Pan ëd Barbarià" (edission Gli spigolatori, 2018, pp. 152) con na prefassion ëd Giuliana Bagnasco e n'introdussion ëd Sergio Maria Gilardino. "In Pan ëd barbarià - a scriv Gilardin - c'è da subito la semplicità francescana che ben si abbina alla sostanza 'pane'. È nella sua scarna definizione, una poesia magistrale, che denota lunga meditazione: quasi evangelica nella sua essenzialità". E 'd na religion ch'a ven da le cite còse, da la vita 'd mincadì, da soa fòrsa mai finìa, a parlava Nicola Duberti ('dcò chiel monregalèis) ant la prefassion al prim lìber. An costa neuva racòlta Elisa Revelli Tomatis a pòrta anans soa paròla poetica sempe pì soasìa, sempe antica e neuva: "una meraviglia - a scriv Bagnasco - per l'emergere di una realtà non codificata dai canoni tradizionali, un mondo in cui si mescolano il quotidiano e l'eccezionale". Ël sens dël lìber a l'é samblà ant la poesìa ch'a-i dà 'l tìtol, e che, second Mario Chiesa, a l'é na "poesia programmatica: "Pèj 'd na mèisa mé cheur / o cudissa n'alvà, / o la scàuda / ? A foson-a tramentre ? / për un pan ëd barbarià: / meria, gran con la sèil, / e na smens ëd lus viva, / crovà da lë steilà" (Quale madia il mio cuore / custodisce un impasto, / lo scalda - frattanto lievita - / per un pane di barbarià: / granoturco, frumento / con la segale, / e semente abbagliante / caduta dallo stellato). d'Albina Malerba - da TurinSet ëd La Stampa dij 15 ëd fërvé dël 2019

Indietro