Gli zoccoli nell'erba pesante 'd Giovanni Tesio

Giovanni Tesio, che ij letor a conòsso franch bin nen mach përchè a firma 'dcò chiel costa rubrica, ma përchè a l'é un djë studios pi avosà 'd leteratura e 'd poesìa, e an costi ùltim ani a l'é arvelasse coma un dij pì modern e anteressant poeta an lenga piemontèisa: ij sò sonèt publicà an doe racòlte a l'han contribuì nen pòch a sbogé "oltre la cerchia antica" l'interesse për nòsta tradission leteraria. Soe euvre 'd critìca a son na bela filonghera, ma adess i na parloma për un lìber ch'a l'é n'autobiografia contà, un racont goregn e ver ch'a goerna drinta la poesìa e l'incant sensa gnun-a retòrica. Na confidensa 'd vita, contà da l'òmo d'ancheuj ch'a varda a la vita dla masnà ch'a l'é stàita, dij pòst e dle figure 'd sò mond dl'antlora. Ël tìtol, bel, an fa sùbit capì la partensa, 'l temp, l'idea, lë spessor, ij riferiment literari dël racont: "Gli zoccoli nell'erba pesante" (Turin, Lindau, 2018, pp. 200, € 17). I na parlo ambelessì përchè 'l lìber, bele se a l'é an italian, e ant un italian àut, a l'é antëssù dël fil d'òr ëd soa lenga masnà. E minca pagina a n'arvela 'd paròle piemontèise dle pì ancestraj, a 'ncaminé dal capitol "La gravidanza della terra", dova as parla 'd gran, dle mësson, dova i ancontroma giavele, gèrbe, capale, mëssòira, cordin, cavija…; o ant "La via della seta", con casassa, bigat, bigatere, moré, bigatera… ma son mach s-cianchèt da un lìber ver e profond, 'l romas ëd na vita e 'd na tèra. Da lese. d'Albina Malerba - da TORINOsette dLa Stampa dij 29 ëd giugn dël 2018

Indietro