Ij nòm ëd le piante ant le parlà dël Piemont

E lìber che ston për dì a l’é cheicòs ëd fiamengh, un ëd coj travaj ch’a duro d’agn e d’agn e a la fin a rivo e as presento ‘n na vesta modesta (ën nùmer dël Boletin dël Museo Regionale di Scienze Naturali), ma a l’han ‘ndrin na richëssa dle pì straordinarie. L’autor a l’é Gian Paolo Mondino e ‘l titol «I nomi delle piante nelle parlate del Piemonte» (Torino, Regione Piemonte, Museo Regionale di Scienze Naturali, pp. 456, s.i.p.) a dis già tut. Parlade a veul dì tute le parlade locaj e nen mach cole arconossùe da la lege nassional, vis a dì che sì trovoma ‘dcò (e tanti) ij termo piemontèis. N’euvra sientìfica, bin intèis, ma n’euvra ch’a peulo lese tuj, seria fin-a a la minussia, ma che tuj a peulo lese con profìt. A l’é ‘n travaj ch’i peuss bin dì d’avej vist nasse tanti agn fa sle montagne ‘d San Giaco ‘d Roburent, përchè Mondino già d’antlora (a la fin ëd j’agn stanta) a-j travajava o almanch a j’armos-ciava ‘nsima. Ora i-j soma. Tanti cartlìn con nòm ant le vaire parlade e ‘dcò ij nòm dij travaj che pianta për pianta a-i era da feije ‘ntorn. E peuj ‘d cartin-e ch’a mosto bin l’estension ëd serte piante e l’ìndes dij nòm ch’a giuta a trove-je. Na festa ‘d conossensa precisa, na gòj d’artrové paròle diverse për nominé le stesse còse, e la sodisfassion ëd conòsse ‘n pò mej nòst patrimòne vegetal. ëd Giovanni Tesio - da TORINOsette dLa Stampa dj'8 ëd giugn dël 2018

Indietro