Ettore Ara

Da un-a 'd cole publicassion ch'a smijo da gnente, e che a son nopà pien-e 'd còse studià e scrite con deuit (parlo d'un lìber publicà da VercelliViva e cudì da Antonino Ruffino, "Vercellesi illustri. Scrittori: storici e letterati", pp. 174, s.i.p.), ciapo lòn che a noi a peul ënteresse-ne 'd pì, vis a dì 'n ritrat d'un poeta vërslèis, Ettore Ara (1853-1927), ch'a l'ha scrivù con la sòlita competensa Albina Malerba. Poeta vërslèis, Ara, ch'a scriv tutun ant un piemontèis mach fin-a na certa mira local e 'dcò lessicalment, con tute le diferense dël cas, bastansa conformabil a la koinè. Pa da stupisse ch'a sia stàit Pinin Pacòt a arconòss-ne la statura ant un articol pien d'osservassion ënteressante përchè a serco 'd definì la natura tuta "visiva" dla poisìa d'Ara. Poeta pì che tut (combin, nen mach) dij travaj e dij paisage dla campagna, dle risere e dël ris (l'euvra soa, nen ùnica ma forse pì 'mportanta l'é giusta "'L nòst Ris"), Ara a l'é nen mach un dij tanti poeta ch'a l'han cantà con realism pì o meno patétich le euvre e ij di dle soe tere, ma a l'é 'n poeta 'd valor, ch'a l'ha savù ausesse 'n bel pò dëdlà 'd na stòria tuta vista. E sòn Albina Malerba a dis con sensibilità stòrica e critica e con giustëssa d'ënformassion. ëd Giovanni Tesio - da TORINOsette dLa Stampa dj'11 ëd magg dël 2018

Indietro