Icon-a

Custion da gnente, ma ch'a ven-o soens a gala. Paròle piemontèise e paròle italian-e a confront, un-a 'd front a l'àuta, opurament un-a sensa l'àuta. Stavòta am ven veuja 'd parlé dël termo italian "icona", che 'n piemontèis a l'ha gnun corispetiv. Già 'n italian "icona" a son-a 'l ciass, vis a dì a la pija àuta, combin ch'a sia peuj stàita dovrà (e donca bassà) për le bigieuje dij pc. Ma 'n piemontèis as parla d'àut. Se 'n italian "icona" a l'é 'n sinònim d'"immagine", nì "icona" nì "immagine" a treuvo 'n dobe pròpe come as deuv. Ën piemontèis (basta pijé 'n man 'l vocabolare 'd Bré, che pura a l'é motobin arios e comprensiv) trovoma: plancia, imàgine, imagi, bigieuja, mistà, forma, vision (mi 'd mè i gionterìa 'dcò "figura"), ma mai cheicòs ch'a s'avsin-a a "icona". E fin-a "imàgine" a smija 'd tròp, përchè 'l Gribaud anregistra, 'dcò chiel, tante vos: imaginé, imaginassion, imàgine, ma 'l Rep a pòrta mach "maginé!" come interiession. Vera a l'é che mi, a mia ca, l'hai sentù mila vòte: "maginesse!", "maginom-se!", ma mai "imàgine" e parloma peuj nen d'"icona". Tut sòn për dì còsa? Për dì che 'l piemontèis a l'é na lenga ch'a la pija squasi sempe bassa, e peuj che, sensa vorèj esse purista, a-i é 'd paròle ch'arfuda d'aceté e che pròpe a peul nen savèj-ne. ëd Giovanni Tesio - da TORINOsette dLa Stampa dij 13 d'avril dël 2018

Indietro