da Lu Monfrà, Franco Zaio

I l'oma già avù ocasion ëd parlé an coste pagine 'd Lu Monfrà, un paisòt quaciarà s'un brich casalèis ch'a deurb lë sguard su un dij paesagi pì anciarmant dël Piemont, përchè Lu a l'ha 'l boneur d'avèj un monsù ch'a së s-ciama Franco Zaio, che a l'ha soagnà për sò pais doi gròss travaj "Paròli 'd ca nòstra. Dizionario fraseologico del dialetto luese" (2014), e "A l'è 'n darmagi lassà 'ndà 'n cò la léngua piemontéisa e o dialët 'd Lu" (2006). E adess, sempe con l' "Associazione Culturale San Giacomo", për le edission Vicolo del Pavone 'd Torton-a, an fa cadò d'un cit lìber soasì, "A-i era na vòta 'n rè…Filastrocche, rime e tiritere in dialetto luese" (pp. 58). Na bela racòlta 'd tiritere ch'an gropo ai temp masnà. "…Preziose reliquie - a scriv ant l'Achit - del mondo fiabesco della nostra infanzia…cantilene, ninne nanne, giaculatorie, preghiere…", andvinaje, gieugh, paròle për amusé le masnà e ansema mostreje le drolarìe e la blëssa dla vita. A valo për Lu, ma con cite diferense 'd prononsia, comun-e a tut ël Piemont. d'Albina Malerba - da TORINOsette dLa Stampa dij 6 d'avril dël 2018

Indietro