Grand Turin

Al 4 ëd magg dël 1949 a 5 ore e singh minute dël dòp mesdì, për colpa dla pieva e dla nebia ch'a fasìa s-ciairé gnente, pròpi antramentre ch'a calavo giù, ël rioplan a l'é piantasse con ël muso sël rampar ëd la Basilica 'd Superga.. A j'ero 31, a son mòrt tuti…la pì vajanta squadra dël mond dësparìa ant un amen…tuta ansema!". A son j'ùltime righe dël lìber, an piemontèis, con tradussion an italian aranda, che Vittoria Minetti e Flavio Pieranni a dedico a la stòria dla tragedia dël Grand Turin: "Mach ël destin a l'ha poduje fërmé. La storia del Grande Torino in lingua piemontese", pen-a publicà da Bradipolibri (www.bradipolibri.it, pp.. 126, ill., 2018, 13 euro), con la prefassion ëd Mario Brusa. Dodès càpitoj: Ferruccio; Ernesto, Franco e l'òm gram; Ël Canon e 'l Baron; Pino l'elefant e 'l Capitani; Aldo, Virgilio e Piòta d'ëvlù; "Riga", "Baci" e Danilo, "Ël Trìo Nissa"; Vojàutri che intre lassé fòra minca speransa!; "Granatazzurro"; Anvers le stèile; Conclusion; Sauro; Singh ëd fila. E doi finaj: Figurin-e, con le biografìe dij Campion, e J'àutri mòrt ëd Superga: giornalista, tecnich, pilòta, motorista... Un lìber ch'at pija e comeuv, për arcordé e conòsse na stòria nòsta e d'Italia, contà ant la lenga dij pare. d'Albina Malerba - da TORINOsette dLa Stampa dij 23 ëd mars dël 2018

Indietro