Barba Giaco

A-i é 'd vòte ch'am ciapa cheicòs ch'i savrìa pa dì, e 'n po' coma dis Montale: "Buffalo, e il nome agì". L'àut dì a l'é bastà ch'i sentijssa nominé 'l nòm "Giacomo" për fe-me pensé a "Barba Giaco" e a tut un mond gropà a la vita d'un paìs. E donca a l'é 'dcò mnu-me 'n ment lòn ch'a dis Anguilla, 'l protagonista dla "Luna e i falò" 'd Pavese: che 'n paìs a-i va a fùissa nen che për andes-ne. Ma disìa 'd "Barba Giaco" ch'a l'era nen mè barba e tanto meno 'n barbèt, ma ch'a l'era 'l barba 'd tuj e che tuj a ciamavo barba. Ancapitava parèj: che 'nt ij paìs a-i era 'd përson-e ch'a l'avìo la nòmina d'esse pien-e 'd bon sens e 'd savèj vive e 'd savèj fé. E coste përson-e a l'é nen ch'a së smonijsso da sole (për carità 'd Nosgnor, la discression a l'era d'òbligh), ma a l'ero come anvestìe da la comunità 'ntrega. E 'ntlora cande un a l'avija damanca d'un consèj, a 'ndasìa da "Barba Giaco", e chiel a-j lo dasìa sensa gnun-e pretèise d'esse 'n tël giust ma con la bon-a cossiensa 'd fé na còsa giusta. Mi "Barba Giaco" l'hai conossulo e a l'era n'òm dabon për dabin. Mi l'era mach na masnà, ma chiel a l'avija n'euj 'dcò për le masnà. Bon a di-ne na còsa magara da gnente, ma ch'an fasìa sente d'esse part d'un tut. Sensassion che "Barba Giaco" a l'ha lassa-me pì che certi mè barba 'd ca... ëd Giovanni Tesio - da TORINOsette dLa Stampa dij 2 ëd giugn dël 2017

Indietro