Pasca

E ant un nen i soma rivà a Pasqua, o, coma as dirìa an piemontèis pì genìt e d’antan, Pasca, bele se an pòchi ancheuj a lo dovro. Dòp tante neuve un pòch magonà ch’a son passà ant costa rubrica, i veuj auguré a tuti ij letor na Pasca bela e seren-a, con ij vers d’un dij nòst poeta pì popolar, Nino Costa, da la poesìa «Baudëtta ‘d Pasqua». «Baudëtta ‘d Pasqua sla tèra fiorìa…/ ciòche sonante sij brich e sle pian-e, / mentre, d’antorn a l’arciam dle campan-e,/ la primavera dël mond as dësvìa,// da che misteri ‘d legende lontan-e/ l’é arsussitaje sta frësca armonìa,/ costa volanta canson d’alegrìa/ ch’a së spataraa sle lagrime uman-e?// Elo la sava dël mond ch’as rineuva/ su për le piante ch’a buto pì san-e,/ tramez a j’erbe ch’a sponto pì s-ciasse,// o a l’é Nosgnor da la cupola bleuva/ ch’a benediss con la vos dle campan-e/ tante speranse ch’a torno a rinasse?». Bon-a Pasca d’arnassita e dë speransa, e bon-a marendëtta ant ij pra. Alégher! d'Albina Malerba - da TORINOsette dLa Stampa dij 14 d'avril dël 2017

Indietro