Orgheuj

L’àut di ‘n mè amis a l’ha ciamame coma as dis «orgoglio» ‘n piemontèis. Mi l’hai rësponduje: «orgheuj», e chiel a l’é stupisse përchè ‘l termo a j’ësmijava n’italianism. A sta mira i l’hai vardà an tij mè vocabolari përchè – son dime – magara ‘t ses stàit tròp superficial. E alora l’hai pijà ‘n man ël Bré, che a la vos «orgoglio» anregistra: «orgheuj», seguità da tanti sinònim: «auteur, superbia, ambission, pontilio, vant, glòria» e a la vos «orgheuj» a dis: «orgoglio, fierezza, baldanza», giontand ën parèntesi: «fierëssa, baldansa». Apress l’hai vardà ‘l Gribàud e ‘l Gribàud a la vos «orgheuj» a pòrta: «orgoglio (argheuj), mandand a la vos fransèisa «orgueil» e anregistrand ël proverbe: «L’orgheuj a fa colassion con la superbia, a disna con la povertà e a sin-a con la miseria». Son pa contentame e l’hai ‘ncor vardà ‘l Ponza (1859), ch’anregistra sech sech: «orghei», visa a dì «orgoglio, superbia, alterigia». Confesso ‘d nen avèj vardà ‘l Sant’Albin (l’hai prëstailo a n’amis ch’a l’ha ‘ncor nen rendumlo). Tutun l’hai ‘ncora vist che ‘l Rep la vos a l’anregistra nen. Ma a sta mira dla mia arserca son fame na domanda, ch’i veuj rumié dabin: a sarà pa che a fòrsa ‘d vorèj esse purista soma bon a pijesse por ëd nòsta ombra? Su sòn veuj torné a parlene pì për distèis ëncor na òta. ëd Giovanni Tesio - da TORINOsette dLa Stampa dij 2 dë dzèmber dël 2016

Indietro