Barachin e Lingòt

Ai é ‘d lìber ch’a son scrit an italian, ma a l’han sota ‘d lor tuta n’ambientassion ch’a l’é motobin piemontèisa. Diso sòn përchè stavòta veuj parlé ‘d na bela stòria ovriera, ch’a l’ha scrivù Salvatore Tripodi, «Mi hanno mandato lontano» (Bonanno, pp. 102, euro 10). Sot-tìtol: «Storia operaia alla Fiat Lingotto». Na stòria, antendom-se, ch’a ten nen fòra ‘d sicur tuj coj ch’a l’ha travajà mnisand da tute le part d’Italia e pì soens dal Meridion, combin ch’as peussa nen neghesse che ‘l Lingòt a resta ‘nreisà ant la coltura turinèisa, da Mattè Trucco a j’ovrié ch’a l’han vivù le pì vive esperiense. Tuta la stòria ch’a conta Tripodi a part da borgh Vanchija – da la bòita ‘d Clemente Ciocchetti – ma peuj a së slarga e a conta le bataje che travajand al Lingòt an tanti a l’han combatù për esse scotà second giustissia. A travers la stòria ‘d n’ovrié, Donato (De Palma), a-j passa la stòria ‘d na sità-laboratòre. Donato a ven da giù, «napoli» ‘d Pago Veiano, pais beneventan, ma a s’ambienta ambelessì, e soa esperiensa a passa për d’agn nen facij, ma nen pòch rich ëd cossiensa e d’ardiman. Tutun, la paròla pì bela ch’an piass tiré fòra da tut sossì a l’é la paròla «barachin». Përchè «barachin» l’é stòria ch’as fa paròla: paròla (piemontèisa) che da sola a dis. ëd Giovanni Tesio - da TORINOsette dLa Stampa dël 1m d'avril dël 2016

Indietro