Pòrt-me ‘n quartin!

«Pòrt-me ‘n quartin!». Mi i buto l’esclamativ, ma a-i é da dì che a-i sarìa nen damanca, përchè ‘l ton soens a l’era ‘d n’ordinassion, ch’a mnisìa fàita con bel deuit e bin da rèir con pretèisa d’esse servì pì subit che prest. «Pòrt-me ‘n quartin» a së s-ciama ‘n negòsse ‘d còse da vin che ogo sempe ‘n via Valperga Caluso e lo teuvo ‘n tìtol bel da deje a ‘n negòsse parej. A fa mnì ‘n ment j’òsto ‘d na vòta, ch’a fasìo la gòj specialment ëd gent ch’a l’avìa travajà gròs tuta la sman-a e ‘l pres-mesdì dla duminica a lo passava a l’òsto con j’amis e ‘nsema a cantavo, a mangiavo magara a na certa ora doe ancioe, doe fëtte ‘d salam, a giuavo a taròch o a scopa o a tressèt opurament as la contavo, ‘l pì dle òte a s’ënciocavo ‘d vin bon o gram (con «bon» veuj dì ch’a-j butava an alegrìa; con «gram» veuj dì ch’a-j fasìa mnì gram, a-j tirava fòra d’andrinta ‘l pess). Un quartin a pudìa esse ‘n mes o ‘dcò na bota e peuj magara doe bote ch’a valìo ‘n pinton. N’àut mond, inutil dì, e gnanca veuj dì ch’a fùissa tan bel. Ma col «Pòrt-me ‘n quartin» ch’a-j dà nòm a na botega a mi an buta alegrìa. Nen tan përchè penso a ‘n temp ch’i l’hai fàit ën temp a oghje con ij mè euj, ma përchè cola ordinassion am fa s-ciòde tuta na coalera ‘d mistà che – miraco – a bërluso ‘d tenerëssa. ëd Giovanni Tesio - da TORINOsette dLa Stampa dij 13 ëd novèmber dël 2015

Indietro