Da "Letteratura e dialetti"

Sfeujo e dësfeujo l’ultim nùmer (ch’a fa set) ëd n’arvista anternassional ch’a s’ëntìtola «Letteratura e dialetti» (pp. 144), publicà da l’editor Fabrizio Serra. Fàita da ‘d professor universitari, da dë studios ch’a studio dabon e da ‘d giovo ch’as dedico a studié tute le lenghe dialetaj d’Italia an rapòrt a la literatura, a la lenga dla poesìa e nen mach, as trata ‘d n’arvista ch’a serv a ten-e vive le tradission literarie ch’a l’han trovà ant le parlade locaj n’arsorsa bon-a a fé seurte le paròle dal veuid che soens a-j ciapa. Noi parloma sì dël piemontèis an tute le soe variassion (sensa esageré ant ël dì, come fin-a tròp soens as sent, che da ‘n pais a l’àut tut a cambia, perchè a l’é nen pròpe për parèj). Ma an piass ëdcò dì che tante d’àute parlade a l’han dàit un frut bin mur ëd poesìa. Bela a l’é cola sòrt ëd fraternità regional ch’a fa consert: come a l’han già dit tanti e come noi soma sì a fortì për la nòsta part. Fòra dle intension comun-e, an cost nùmer sì – për la part piemontèisa – as parla ‘d Bianca Dorato e ‘d Nicola Duberti. La prima a la conòsso giumaj ‘n tanti, ‘l second un po’ ‘d meno (a scriv ant un-a dle parlade dël Mondvì), ma a val la pen-a ‘d conòss-lo. Chi a veubia fel-lo, cha serca sò ultim lìber, publicà da la Ca dë Studi Piemontèis, «J’òmbre ‘nt le gòmbe». ëd Giovanni Tesio - da TORINOsette dLa Stampa dij 4 dë stèmber dël 2015

Indietro