Don Bòsch seren e facessios

Damentré ch’an dura la nostalgìa për l’«Armanach» (mi fas sempe fiusa che Giovanna e Franca Viglongo a torno a publichelo), an riva pontual na galuparìa ch’arcòrda (e a-j fa onor) ël bisentenare dla nassita ‘d Don Bòsch. Coma? Ma ‘nt un-a manera marca leon, përchè a buta ‘nsema serte poesìe religiose ‘d Nino Costa tute gropà a la figura ‘d Don Bòsch e ‘dcò al Don Bòsch «seren e facessios», ch’a ven bin a taj an temp che tan «seren e facessios» (magara amprendèisso…) a smijo pròpe nen. E donca autor Nino Costa. Tìtol, «Don Bòsch e altre poesie religiose piemontesi con traduzione» (Viglongo, pp. 64, 6 euro, ch’a l’é squasi gnente). Don Bòsch arcordà da Costa: «Maraje ‘n mes dla stra: triste maraje/ birichin, barabòt, scapà da ca,/ chi sa ‘nt che paota ch’a sarìo cascà/ s’a j’era nen Don Bòsch ch’a l’ha salvaje». Veuj pa dì, ma a part la manera sempe s-cëtta ch’a l’é cola ‘d Nino Costa, mi am piass sì buté ‘n vista ‘l travaj ch’a l’ha fàit Giovanna Viglongo, ‘l sò achit, soe pagine su Don Bòsch «seren e facessios», ij sò capej për fé capì, ‘l ghëddo, la grassia, la memòria, ‘l bel deuit. Tutun, disìa, nen mach Don Bòsch, ambelessì, ma lòn ch’a-j sta d’antorn, e donca ‘dcò ‘l Cotolengo e la Consolà. Na gran bela nià ‘d poesìa. ëd Giovanni Tesio - da TORINOsette dLa Stampa dij 5 ëd giugn dël 2015

Indietro