La Val ëd Breuss (Brosso, Valchiusella)

La Val ëd Breuss situà ‘nt un-a dle posission pì bele dël Piemont…»: a scriv parèj ‘d Breuss (Brosso, Valchiusella), n’autor piemontèis che le antologìe a sito con sò stranòm «Solitari dla Val Breuss» (Giuseppe Ellena), ch’a pùblica sël «Parnas Piemontèis», armanach ch’a seurt a Turin dal 1831 al 1849. Cost original scritor an lenga piemontèisa a l’é torname an ment mersì a un lìber ëd Marilena Saudino Duca, pùblicà da pòch, e antitolà «Brosso. Anvetto? Cofetto?. Parlata brossese» (collana Strade della Valchiusella, 2014, pp.136, con un cd, e tante bele fòto d’antan). La Saudino Duca, a la bon-a, a cheuj paròle, manere ‘d dì, arsete, stranòm, curiosità, filastròcole, nòm ëd boteghe e ‘d betole, poesìe, e tanta àutra ròba ant la parlada ‘d Breuss, con un pressios (combin ch’a sìa ant na grafìa un pòch dròla), vocabolarièt ëd paròle ch’a sent coma tipiche ‘d sò pais. I na mëssonoma chijdun-a: anquè, ancheuj; artifolà, bin vestì; belao, adess; garja, galin-a; marora, ansian-a; masmè, se; slurba, bevuta; teussi, amaro; trocionar, barare; viat, na vòta, ecc. N’arserca ch’a l’é na diciarassion ëd bin al pais, a soa stòria, soe tradission, soa manera d’esse e ‘d parlé. N’amor për Breuss e ij «Folit», e ij «Brusa fer», coma a j’ero ciamà coj ‘d Breuss për esse ij pì an piòta ant le gave ‘d minere dla Val e ant ël mond, coma a l’ha mostrane con tanti studi Bianca Gera. d'Albina Malerba - da TORINOsette dLa Stampa dël 1m ëd magg dël 2015

Indietro