Un lìber ëd Marina Jarre

Ai é ‘n lìber – un romans – ch’am piasrìa che tuj coj ch’a l’han a cheur lenga e coltura dle nòste valade, a lesijsso, e a lesijsso con giust sentiment. Tìtol: «Cattolici sì, ma nuovi», Autor (autriss), Marina Jarre (Editor: Claudiana, pp. 110, euro 11,90). Lìber scrit an italian, ma pien ëd vita e dë stòria ch’a parla d’ossitan, ëd piemontèis alpin, ëd fransèis: tut ansema na mës-cëtta ch’a son ij lenghista e dësbroijé, ma che a noi an piass parèj përchè a conta ‘d na siviltà motobin antërsà, e pròpe për sòn tan pì rica e genita. I dirai ‘d pì. Che giusta sta tërsa a possa la scritura: për gnente còmoda, për gnente fàcil, ma vreman fiamenga, gropà a ‘n sentiment complicà da custion religiose, polìtiche, lenghistiche ch’a fan grop e soens fin-a top. Ambelessì as parla ‘d catòlich e ‘d valdèis dla Val Chison, e con sòn Marina Jarre a finiss – smijrìa – la trilogìa ch’a l’é nà con «Ascanio e Margherita» e continuà con «Neve in Val d’Angrogna». Un-a dle osservassion pì bele a ven da na memòria bin documentà, ma ch’a val la pen-a ‘d sotligné: quand che la gent a l’é sentisse conté le còse ‘d Nosgnor an soa lenga, ant ël sò parlé. Intuission luteran-a, che an nòste vaj a l’é arsonà come na vrità pien-a ‘d vita neuva. ëd Giovanni Tesio - da TORINOsette dLa Stampa dij 13 ëd fërvé dël 2015

Indietro