L'arzigh ëd lë zembo

Ant un-a antërvista ëd Maurizio Crosetti ch'i l'hai lesù su "la Repubblica", Luciano Bertello, president dl'"Enoteca Regionale del Roero" 'd Canal, a l'ha dit che a-i son doe paròle an piemontèis ch'a-j piaso pì che d'àutre. E che coste paròle a son "arzìgh" e "zembo". E mi l'hai fàit 'n bel arsàut a senti-je nominé. Përchè a son doe paròle ch'an piaso 'dcò tanto a mi. A më smija fin-a che cheidun a l'abia daje 'l nòm "arzìgh" a sò vin. Saj nen se cheidun d'àutri a l'abia dovrà 'l nòm dë "zembo" ch'a ven - forse - 'n pò 'd meno a taj. D'"arzìgh" (magara calculà) a l'é fàita nòsta vita e sensa arzìgh - pòch da fé - soma pa basta òm. L'arzìgh a giuta a maginé 'd còse neuve, che dësnò a sarìo sempe le mideme. L'arzìgh a peul bin esse na delusion, ma sensa arzìgh le nòste assion a rendo pòch o gnente. A-i é d'arzigh ëdcò con lë "zembo" përchè a l'é 'n colp ëd vajantisa, che mach ij pì bulo a savìo e a san porté coma ch'as deuv: ch'a sia 'l biliard, 'l balon, le boce (sot man) e via fòrt. Për mi, pì che tut, biliard. Ël colp portà con la stëcca an sël fianch dla bala, tan da feje fé col mes gir ch'a-j fa cambié trajetòria e ch'a spiassa tuj. Ambelelì, ant l'"arzìgh" dlë "zembo", a s'ënfila soens ël sens dla vita. ëd Giovanni Tesio - da TORINOsette dLa Stampa dij 30 ëd gené dël 2015

Indietro