Sian, la soa gent e i sò stradinòm

L’àuta sman-a son andàit a Sian (Cigliano) përchè lì, ant le scòle medie, ‘d bravi professor, come Federica Pegorin e Sandro Grippo, a l’han cudì na còsa motobin bela an sla memòria dla prima guera mondial: un lìber fàit da j’ëstudent, canson, poesìe, në spetacol, na mostra. E an cola ocasion a l’ha regalame ‘n librèt a la manera dle còse ch’as fan ant ij pais, ant le comun-e ch’a veulo ten-e bòta a la dësmentia, fasand tut lòn ch’as peul për nen perde ‘l passà da già ch’as perd bele daspërchiel. Ël librèt a s’ëntìtola «Sian, la soa gent e i sò stradinòm» (GS editrice, pp. 102, s.i.p.). Gnente dë special, e ‘ndrinta ‘n pò ‘d sossì e ‘n pò ‘d lolà: arsete, manere ‘d dì, atrass dla campagna, nòm an piemontèis, fòto ‘d na vòta (ch’a l’é peuj gnanca tan an là, ma a smija longa e lontan-a coma na coalera). Librèt, tutun, ch’a fa grup e gòj, e fin-a ‘n cicinin ‘d nostalgìa. Ma la part pì susnosa a l’é pròpe cola dj’ëstranòm, përchè daré ‘d në stranòm (da Rulun a Cisòt, da Cravun a Gamulun, da Paiulòt a Livurnin) a-i é dë stòrie ch’a brando e ch’a mando andaré a l’arserca d’un sens ch’a l’abia sò sens (e nen sempe as na treuva la radis e l’andan-a). La cita stòria as fa ‘dcò parèj. E noi soma content d’arcordelo. ëd Giovanni Tesio - da TORINOsette ëd La Stampa dij 5 dë dzèmber dël 2014

Indietro