Ël sàut an sël chèr

La Sità ‘d Cher a l’ha na soa amportansa ant la stòria dla lenga piemontèisa, përchè ch’a goerna ant j’Archivi dla Comun-a un dij test an piemontèis pì antich: ‘l giurament dij resior dla Companìa ‘d San Giòrs dël 1321. E a vanta na tradission popolar che a fonga soe radis ant ij sécoj, cola djë Stranòt dël «sàut ën sël chèr». Stranòt as peul disse an italian «strambotti, barzellette, stronelli», a son poesìe amprovisà, satiriche, libertarie, amorose, e che a Cher as declamavo sautand an s’un chèr. A na conta la stòria, e a na propon na bela partìa, un lìber dle edission Gaidano & Matta: “Stranòt. Narrazione e tradizione popolare dël «sàut an sël chèr» a Chieri dal secondo dopoguerra ad oggi” (2014, pp.383), soagnà da Valerio Maggio e Cesare Matta, che prima dl’antologìa, motobin corposa djë stranòt ch’a son conservasse da j’ani 50 a ancheuj, e na bela sernìa ‘d fotografìe, a l’ha diversi studi ch’a aprofondisso na tradission popolar ch’as registra ‘dcò da vàire àutre part. E a sarìa fin-a bel che la Sità ‘d Cher a piajssa le rëdne për arciamé na vòta tuti ij pais djë stranòt a confrontesse ant un festival, na festa, butand a disposission un chèr-palcoscenich (o - se i voroma desse ‘d sagna - në «speakers’ corner») për tute le lenghe dle patrìe cite. d'Albina Malerba - da TORINOsette ëd La Stampa dij 23 ëd magg dël 2014

Indietro