Ël moro pist

Na letriss as ciama e an ciama còs ch’a veul dì cola dita ch’an disìo da masnà: «Va dal farmacista e fate dé n’etto ‘d moro pist, ma s’a a n’ha nen dije ch’at lo pista». A l’era na manera për pije-ne ‘n pò ‘n gir, për fe-ne chërse con ël gust dël geu ‘d paròla, con la malissia ch’a sta ‘ndrinta a le paròle e che ‘ntoca fesse furb për capì al vòl. La paròla «moro» (che da chèich part as dòvra) da mie part a l’era na deformassion dla paròla «muso» e con sòn a l’é tut pì bel capì, përchè cola dita a son-a parèj: “Va dal farmacista e fate dé n’etto ‘d muso pist» etc. Noi da masnà stasìo ‘n pò antërdoà, ma për fortun-a dal farmacista ‘ndasìo mai, o përchè l’avìo capì l’antifona o përchè l’avìo capì che cheicòs a l’era fòra ‘d pòst, magara ‘n cit soris, magara na sghiciada d’euj, magara ‘n cit gest d’intèisa tra doi grand ch’as dësmoravo a nòste spale. Tut a vnisìa a fé part ëd na recita che ij grand a fasìo për dësgage-ne ‘n pò, e ‘dcò për oghe fin-a a che mira fuisso ‘ncora puparin. Gnente ‘d foravìa se sto tirimbalin ancapitava ‘n pò daspërtut. A mi a më smìa che drinta a sta manera ch’a l’é giumaj përdusse a së stërma ‘dcò ‘l sens d’un mond ch’a savìa rije con gnente. Cit e grand ant un-a midema nià. ëd Giovanni Tesio - da TORINOsette ëd La Stampa dij 2 ëd magg dël 2014

Indietro