Ij poeta

Disom-la franca (a mia ca a disìo: parlom-se s-ciancà e plà): "Rarissimi semper fuere poete", ch'a veul peuj dì che ij poeta a son sempe stàit bin bin rair. Stavòta - con na fërvaja 'd latinorum - blago con Boccaccio. Con ël Boccaccio dl'euvra "Genealogie deorum gentilium". Gnente meno? Eh già, gnente meno. A l'é mnume 'n ment përchè duminica i son stàit a San Nazar (coj ch'a ciamo "mangiabrigni" e 'l sens a l'é ciair) anvità da 'n mè anlev, ch'a l'ha giumaj ij cavej bianch, përchè diseissa doe paròle al premi 'd poesìa an piemontèis ch'a fan ambelelì. E Boccaccio a l'é mnume 'n ment përchè lòn che Boccaccio a dis a lo dis ëdcò në scritor pì visin a noi (e nen lontan da San Nazar) ch'a l'é Sebastiano Vassalli: un poeta minca na comëtta (d'Halley), un-a minca stanteses agn, un-a për sécol. Alora coma la butoma? Piantoma lì dë scrive 'd poesìe për sòn? Gnanca për seugn. Basta scrive 'd poesìe sensa avej la presunsion e la sagna e 'l topé d'esse 'd coj ch'a l'avran la "glòria" e ch'as sento già corista dël paradis. Mej - motobin mej - sté gropà al sentiment ëd la tera e fé lòn ch'as peul. Scrive poesìe - gnente 'd pì - përchè l'oma cheicòs, l'oma në s-cianchet 'd vita da dì. ëd Giovanni Tesio - da TORINOsette 'd La Stampa dij 18 d'otóber dël 2013

Indietro