Giovanni Arpino

Travajand për un rëscontr su Giovanni Arpino ch'as tnirà a Bra ai primi 'd giugn (an arcordand, combin ch'i sio 'n pò pì 'n là dij termo, ij vintesinch agn dla mòrt), i l'hai arpijà 'n man le poesìe e tra le poesìe cole che chiel a l'avìa scrivù 'n piemontèis, an bon-a part për l'"Armanach" ëd Viglongo e peuj butà 'nsema con ël tìtol "Bocce ferme" e publicà da Daniela Piazza. Gnun-e veuje - disoma subit - d'adatesse a 'd regole regolà 'd grafìa (Arpino a scriv sò piemontèis coma a-j pias e coma a-j gira), ma 'd sìcur un mond ch'a val la pen-a dë scoté, na veuja 'd deje vos a 'd përsonage fòravia, 'n ghëddo 'd veuje baravantan-e e 'd dësmoresse sensa gena con ëd paròle che - a disìa chiel - a son come la carn crùa. Na gratà d'ironia, na brancà 'd droleria, na bufà 'd mataria, na bon-a dòse 'd serietà: "Scrivi/ a l'è 'n autr vivi/ na malatia da mort/ 'n destin d' nasi stort" (scrit come Arpino a scriv). Garga, lingere, tiritere, bej tipo, vos dla Mala, ruscon, fomnasse, falabrach, burich, ël Tòr, la Juve, ocasion, recriminassion, considerassion, riflession. Tut ansema, na bela manera 'd calesse ant un mond ch'a-i é pì nen, se nen ambelessì, ant ij vers dësgagià d'un poeta da scoté. ëd Giovanni Tesio - da TORINOsette 'd La Stampa dij 26 d'avril dël 2013

Indietro