Manere ‘d dì

Le manere 'd dì, coma ij proverbe, a resisto al temp, ai cambiament, a la modernità, e a studieje con un pòch d'atension a arvelo l'anima, l'educassion d'un pòpol. An costì di a l'é capitame 'd fërmeme su un "motto" che d'amise a l'han scrivù sël ricordin ëd sò papà: "Fieuj ricordeve che a-i é mach ël bin fé ch'a peul duré". Un cit, satì, testament moral. A mia ca sempe as ripetìa, e mi i rispondìa che ant costi nòsti temp baravantan e birichin, a valìa l'incontrare. E peui varda lì, it deurbe le gasëtte e it arcòrse che forse a-i é 'ncor ëd sust an cole veje paròle 'n pòch fruste: a bòce fërme…forse a son peui nen tant passà 'd mòda. A-i son ëd moment ch'a smija che 'l malfé (magari bin amblëttà) a sia 'l passapòrt për gavesla ant la vita, për avèj sucess e fesse jë dné; e peui ant un nen as finisse sle gasëtte… ma për bin d'àutri motiv. Nen për tut e nen sempe a së riess a fela franca. Se un veul viagé a testa àuta, a-i é mach ël bin fé ch'a peul duré. E an cost "bin fé" a-i é drinta tut un mond, na siviltà, na fòrsa 'd resistensa: fé le còse da bin, con impegn e serietà, e feje onestament. Retòrica consolatòria d'antan?. Ma 'd bin fé e 'd fé bin, mai come ancheuj i n'avrìo damanca. d'Albina Malerba - da TORINOsette 'd La Stampa dj'8 ëd fërvé dël 2013

Indietro