Studi Piemontesi

Tante còse galupe për j'amis dël piemontèis ant l'ùltim nùmer dl'arvista «Studi Piemontesi» (vol. XLI, fasc. 1). Antant, d'Andrea Bosio, n'artìcol antitolà «Le còche torinesi tra realtà storica e miti letterari». E peuj, d'Anna Cornagliotti (e d'àutri), «Lessico piemontese. Schede di segnalazione, documentazione, discussione, ricerca etimologica». Për finì con na nòta 'd Carlo A. M. Burdet, «Padre Ignazio Isler (1699-1778), schwytzerdüsch subalpino». A nen dì d'àut, tre bombon: un dë stòria, un d'etimologìa, un ëd biografìa. Le còche a l'ero 'd criche 'd giovnòt (tépa 'd bassa estrassion) ch'a podìo fé dan e che a Turin, ant l'Eutsent, a l'han lassà na trassa ant la crònaca e ant la literatura local (dal Bersezio al Pietracqua al Giustina). Na trassa a l'han ëdcò lassà serte vos d'un lessich nen sempe ciair (da «cicless» a «erlo», da «ghirindon», o candlé, a «mule», o gelon): coma son nà, coma son dësvlupasse, coma a son (ëd vòte) sparìe. Na trassa ant nòsta literatura a l'ha peuj lassà (e gròssa) Pare Isler. Ma Burdet (nas da trifole) an dis cheicòs neuv ëd pianta: an ëd nassita, vita e nòm («schwytzerdüsch» a val svisser-todesch). Preuve a la man, da nufié për savèj. ëd Giovanni Tesio - da TORINOsette ëd La Stampa dij 23 ëd novèmber dël 2012

Indietro