Fabrizio Livio Pignatelli

A s'ëntìtola «Parfum ëd Piamont» (Alzani Editore, pp. 158, euro 15) ël lìber ëd poesie e 'd pròse ch'a l'ha scrivù Fabrizio Livio Pignatelli e che Albina Malerba a compagna con na prefassion fiamenga e pontùa. A dis - e a dis bin - la Malerba: «Parole come argine alla dësmentia, alla smemoratezza, alla corsa verso un nulla che cancella la nostra terra, con i suoi nomi, il suo lessico, i suoi gesti, i suoi riti, i suoi dolori, le sue fatiche, trasmutandola in terra di nessuno». Pròpe parèj. Na resistensa antica e moderna, na resistenza 'd paròla, 'd vos, ëd fiusa, 'd devossion. Fin-a na certa mira as tratrìa 'd na nostalgia e 'd na manera nen neuva e gnanca original. Ma sota sota a-i é 'n sust ch'a parla e ch'a passa come na cissà. A parte da la prima quartin-a dla prima poesìa, ch'a-j dà 'l tìtol al lìber: «Oh! Tèra mia ch'it l'has fame n'òm fòrt/ tra j'agiut ëd mama e so amor përfond./ 'Nsema ij Grand a lauré sensa confòrt/ e mach na cossa d'eva e 'l sol ariond». Gest dla vita 'd campagna, camp e travàj soens gram, ma l'òm ch'as fa a fòrsa 'd fé tra tëppe e sudor dla front. Ma peuj - con sòn - tanti d'àuti motiv, cheidun pì largh, cheidon pì gropa al pais (an cost cas sì, 'l pais a l'é Frossasch, davsin a Pinareul). Pais ch'a ciama, pais ch'a buta da le radis dël cheur. Albe e tramont, lun-e ant ël poss, la vita dij ciaboté ch'andasìo a fé ij vaché për là 'n gir, l'arcòrd d'un gran partigian, ël mond dij prim arcòrd masnà, tut un mond d'antan gropà a cheicòs ch'a-i é pi nen o ch'a l'é pi nen parèj (pòrti, muraje, panche, l'eva corenta 'd j'arian, canton e feste, e via fòrt). Moment, emossion, frise 'd vita, sentiment dël temp, poesìa ch'a ven d'andrinta ma che a resta tacà a la vita come 'l brassabòsch a le muraje. Stagion, travaj, mësté, pieuve, carësse 'd sol, scarampole 'd lus-ambrun-e: «Le ciabre 'd mila oslòt a fan baron/ sle prime ombre scure dla campagna./ Tacà dle sbiure nèire dij busson/ 'l rigodon dël cel a smija ch'a sagna». Vers an rima. Bele sonorità. La vita - torno a dì - ch'a viv ant un son, un son ch'a-j dà l'anima 'd canson. Pròse e mistà a completo un lìber onest e an-namorà. ëd Giovanni Tesio - da TORINOsette ëd La Stampa dij 25 ëd magg dël 2012

Indietro