Elisa Revelli Tomatis

D'Elisa Revelli Tomatis (rèis a Carù, vita, famija e travaj a Coni, studi e cheur an tèra monregalèisa), vos angagià dla poesìa an lenga piemontèisa, poetëssa 'd vocassion, «...forse tardiva (tardiva a manifestarsi pienamente)... Ma una vocazione solida, vocazione subito matura di voce e di fiato», i l'oma avù ocasion ëd parlé an coste pagine për ij sò primi volum ëd poesìe «Cheur masnà» (2006), «Tralus ëd cel» (2007) e «Spovrin» (2009). Vocassion a la poesìa ch'as armarca ant ël lìber bin soagnà ch'a seurt adess coma n. 18 dla Colan-a 'd «Letteratura Piemontese Moderna» dla Ca dë Studi Piemontèis, con ël tìtol «A pont cros» (ISBN 978-88-8262-187-2, pp. 104, €9,00; info@studipiemontesi.it; tel. 011/53.74.86), prefassion soasìa 'd Giuseppe Riconda, postfassion ëd Giovanni Tesio, che dla Colan-a piemontèisa dla Ca dë Studi a l'é 'l diretor. A son sessanteut neuve poesìe, gropà an sinch session: «A pont cros», ch'as deurb con la poesìa-ricam dal mìdem tìtol, ch'a da 'dcò tìtol al lìber, «Ëd ross j'heu 'nfilà n'uja,/ sla tèila 'l 'mouliné' (sutil fil 'd seda da ricam!),/ eut cros, un lavr ëd reusa.../na brodarìa 'd fio»; «Langa», «Crocion», «Reuse», ses reuse: reusa 'd lus, reuse d'assel, reuse 'd pera, resue 'd riso, reuse bleuron, mia reusa; e «Gucià» ch'as sara con la poesìa «Scatolëtta 'd tòla», ch'a arciama torna 'l ricam, «bellissima - a scriv Giuseppe Riconda 'd costi ùltim vers - vera piccola silloge dell'intera raccolta, che ne rivela al lettore il segreto, l'accordo delicato che come per incanto continuamente viene ad instaurarsi fra l'intreccio dei fili sottesi alle figure e alle emozioni». Na poesìa cola d'Elisa Revelli Tomatis ch'a smija parlé adasi, sotvos, ma a va ancreus, pròpe drinta ai pensé, a j'emossion, al cheur, e a sa 'ncanté; na poesìa ch'as nuriss d'un lessich dij pì soasì e ant l'istess temp ampastà tra ca e tera e cel e stagion, tant da fé dì a Riconda: «Credo non si possa non rimanere stupiti di fronte alle possibilità espressive offerte dalla lingua piemontese». E Giovanni Tesio, ant la postfassion, a armarca che la poesìa dla Revelli «è poesia capace di schiudere - secondo poetica - “lusej ëd vrità”, “filure 'd so”, “sabrinà 'd lusor”, “granin dë speransa”. Gocce e briciole di vita che “a pont cros” restano impresse in “trafitture di tenerezza”... Versi certamente pieni di grazia e discrezione». Paròle rastlà «longh ij calanch ëd l'ànima/.../ soslebie pèj d'avije/ su n'anfiorìa 'd gasìa», da lese pian e tense drinta e goerneje për un glossari da versé an col tesòr dla lenga piemontèisa che un di a sarìa pròpi bel ch'as fèissa. d'Albina Malerba - da TORINOsette ëd La Stampa dij 6 d'avril dël 2012

Indietro