Për le piasse, le cort e j’osto ëd nòste contrà

A l'é scrit an italian ma a l'é pien ëd piemontèis. Veuj bin dì paròle 'n piemontèis (e giusta për sòn na parloma ambelessì). Sò tìtol a l'é «Per le piazze, i cortili e le osterie delle nostre contrade». A l'ha publicalo l'editriss Graphot (pp. 222, euro 28). A l'ha scrivulo Piergiorgio Balocco, ch'a l'é conossù për avèj tan travajà con sò frel Roberto a la conossensa dla canson popolar piemontèisa (còs dì dle «Canson dla piòla» ch'a l'han compagnane a l'ansëgna dla coltura local e dl'arserca cantarin-a? Fòrse che la Ca dë Studi Piemontèis a l'é stàita da sùbit bin atenta a fene na publicassion ch'a l'ha avù sò cors). Ambelessì as conta la stòria dij «cantastorie»; feuj volant e pianeta dla fortun-a dal Risorgiment a la prima guèra mondial. Pa për dì, ma a l'é n'àut travaj che Pare Giuliano Gasca Queirazza - sempe për la Ca dë Studi Piemontèis - a l'avìa ancaminà a fé e a publiché. Ma, coma ch'as dis a-i é sempe pi da fé che 'd fàit e 'l travaj 'd Piergiorgio Balocco a ven ëdcò chìel a fé soa bela part. Test ëd canson an italian, i disìo, ma 'dcò an piemontèis e noi stoma pi che tut a costi. Pioma «Jë stivalin d' vachëtta» 'd Tito Livido {bin present a le litre piemontèise), ch'ancamin-a parèj: «A Turin le fumele/studio fina la neuit/për parësse pi bele.// Sota i pòrti j'é d' tòte/ che për desse pi d' deuit/ a s'argaucio le còte/ e fan core ij taboi/ an mostrand ij genoj...». Opurament - sempe 'd Tito Livido - «La sartoirëtta»: «Na vestin-a d' percalìn-a/ a 'n caplòt guarnì dë vlù/na facin-a birichin-a/ e 'n nasin virà a l'ansù.../ Sempre amija dl'alegrìa/ canto e rijo tut ël dì.../Pien-a d' cheur, ma furba e ardìa,/ mè ritrat guardalo sì!». A-i é «La mòda dròla». A-i é «La Rivolussion dle mòde». A-i é «Caplin forà». A-i é «Trous». A-i é «'L cul fàuss», ch'a l'é peui sempe la «mòda dròla» 'd fé finta d'avèj un bel «mandolin» ch'a spòrsa 'n fòra. Ma peuj a-j n'a i-é 'dcò tanti d'àutrì argoment: le esposission, l'amor, ël progress, la guèra, le costume, fàit gropà a la vita 'd mincadì (sonador ambulant, cioch e cobièt, lament e dësgrassie). Tante còse ch'ancapitavo e ch'a vnisìo cantà ant le cort e an sle piasse. Na bela sernìa, na bela carbonà. Da passeje 'nsema quàich ore piasose. ëd Giovanni Tesio - dal Vënner ëd La Stampa dël 22 ëd gené dël 2010

Indietro