Ines Poggetto

«Ciao, / a l’é un sospir/ l’é na carëssa. Ciao, /son l'aria che repire/son ël profum dle fior». Con costi vers d'adieu, i l'avìo arcordà ant ël 2007 Ines Poggetto, ch'a l’avìa lassà për sempe soe Valade 'd Lans, për un cel pì davsin a le montagne, pì bianch dij seugn, pì àut dla vita. Con la certëssa che l'arcòrd a sarìa continuà, pì che tut mersì a soa poesia. «Che bel avèj un cheur ch'a canta, avèj la poesìa andrinta a j'euj»: doi vers (dël 1989) ch'a valo n'autoritrat. E si i vardoma ij tìtoj 'd soa bibliografia i podoma scheuvre che tut sò travaj, ij sò studi për la stòria dle soe Vaj e dla soa Lans, combin ch'a sio stàit fàit con sust sientìfich, a son tutun un itinerari 'd poesìa 'd testimoniansa. Ines Poggetto, a scrivìa Bruno Guglielmotto Ravet ant le pagine d'overtura dla racòlta 'd poesie «Maestra» (2001), a 1' é l'«anima intensa delle Valli di Lanzo»: «Ant un përtus/anche na splùa a lus/ e na candèila/a peul smijé na stéila». As deurb con cost s-cianchèt ëd vers, ùmij e profond come mach j'anime grande a san dì, 'l lìber ëd poesie piemontèise che la Società Stòrica dle Valade 'd Lans a l'ha publicà an sò onor ant ël di ch'a-j consignava 'l «Sigil d'or», arconossiment vorsù da la Società Stòrica dle Valade 'd Lans për marché chi a l’é angagiasse për la coltura 'd Lans e soe valade. E se a j'é na figura ch'a meritava d'esse such prim ëd cost «erbo genealògich», costa a l’é stàita Ines Poggetto, ch'a l'ha savù fé 'd poesia ma pì che tut a l'ha savù fé 'd soa vita poesia. Adess, a pòch pì che doi ani da soa mòrt, 'l Comitato Ponte dël Diavolo a cheuj ant na neuva publicassion na racòlta ëd soe poesìe inèdite, sota 'l tìtol «Giòie. Poesie e pensièri inediti» («scelto perché – a scriv ant la presentassion Sergio Papurello, president dël Comità Pont dël Diav - insieme a «Splùe» - ‘l tìtol 'd n'àut sò lìber - é un termine che ricorre più volte nel linguaggio poetico di Ines), edission fòra comersi, con na bela introdussion ëd Censin Pich: «Ines Pogèt, poetëssa dla Companìa dij Brandé e ànima dla coltura piemontèisa a Lans». Le poesìe 'd costa racòlta, artrovà tra ij papé conservà da soa famija, a fortisso la sensibilità d'una vita vivùa për j'àutri, për la famija, j'amis, soa gent e soa tèra. «Contra ij sagrin/ la mej meisin-a/ a l’é vorèjsse bin»; «La gent l’é come l'onda:/ 't carëssa, të sgiafela/ peui 't lassa lì sla sponda» (1963); «Se gris/ as presenta ‘l doman/lassoma nen meuire/ 'l soris» (1973); «...Ël pan së sghèira nen./Venta tratelo bin./ Con divossion./ Sla tàula al pòst d'onor./Mai arvirà». S-cianchèt, cite meditassion profonde, vers ch'a son ël cadò pì pressios, col ch'as consuma nen, gioia ch'a ten anvisch ël fil d'Or dl'arcòrd e dla bin. Poesìa ch'a fa bin al cheur e ai pensé. d'Albina Malerba - dal Vënner ëd La Stampa dël 19 ëd giugn dël 2009

Indietro