Parloma dël teatro an piemontèis

A në scriv Antonio Cavaletto, pressident dla Companìa Amatorial ëd Teatro «Artisti për caso» (afilià ai Seniores dla «Stampa»), na litra ch'a val dabon la pen-a 'd discute ansema. Cavaletto an parla 'd teatro e a fa riferiment a 'n tòch ch'i l'oma publicà tre sman-e fa su nòsta rubrica «An Piemontèis», doa parlavo d'un lìber ch'a cheuj ij test premià o publicà tra coj ch'a partéssipo al premi për n'euvra teatral ant le lenghe dël Piemont nà ant ël quàder dla lege Regional 26: «Nen pòch dël mérit dla cita (esageroma nen) arnassita dël teatro 'n piemontèis a ven» - scrivìo an col tòch - «da la lege 26». Tutun - a në scriv con bela grassia Cavalletto - «a la finitiva»? «Dòp la premiassion, lòn ch'a-i capita?». Domande ch'a fan nen na piega, giuste e pressiose. Domande ch'i soma fasse pì che na vòta. Domande ch'a l'han ëncora nen trovà na vera risposta, se - a fortiss Cavalletto - «euvre a marcà a l'é mal fé che s'ancontro a l'é difìcil parlé d'un'arnassita vera dël teatro piemontèis». Pa për gnente noi parlavo 'd na «cita (esageroma nen) arnassita». Cita a veul dì che a-i resta tan da fé për ch'as peussa parlesse (soma d'acòrde con Cavalletto) 'd «n'arnassita vera». Tut lòn che fin-a adess 'l concors regional a l'é riussì a fé a l'é pròpi fé capi che teatro piemontèis - miraco - a l'é nen mach «Tromlin a veul mariesse» e «Madama Gerbin e monsù Muss», ma ch'a peul esse cheicòs ëd pì modern e ambissios. Cheicòs ëd na frisa pì àut dle quat rijade ch'a contento «un mercà teatral forse, o sensa forse, un cicinin pì bass». Ma a-i resta da fé an manera (se manera a-i é) 'd seurte da le cioende dël paisòt a l'ingròss. E a cost propòsit a në smìa giust coleghé da na part le companie ch'a veubio «soagné» 'l pùblich «con travaj pì giust» e da l'àutra «j'autor (e le giurìe) che tròp soens as fan pijé la man da stòrie ch'a ten-o pòch dla sensibilità dël di d'ancheuj». As fa 'ncora nen bastansa e pudoma nen dì se riussiroma a fé 'd pì. Ma l'arciam d'Antonio Cavalletto lo tnoma bin present përchè le bon-e ideje a son ràire e a cisso a fé sempe mej. ëd Giovanni Tesio - dal Vënner ëd La Stampa dël 27 ëd mars dël 2009

Indietro