Aldo Daverio

«Se al di d'ancheuj as é ancor nen chitasse dë scrive an piemontèis; se ansi, la leteratura piemontèìsa a dësbuta ancor 'd git neuv e tra costi cheicadun ch'a promèt franch bin; se dla lenga piemontèisa as sent soens parlé con grinor; [...] se donca as peul ancora bele adess avèj la gòj dë scoté 'd poesìe [...]ël mérit an bon-a part a ventrà dejlo a Pinìn Pacòt», parèj a scrivìa Gianrenzo Clivio ant ël 1971, sotsignand la presentassion a un volum ch'a cuìja le poesìe d'Aldo Daverio (Turin, a l'ansëgna dij Brandé, 1971). E ai tanti «se» e mérit, a la fin a giontava col che Pacót a l'ha savù fé sciòde antorn a chiel cola «Companìa dij Brandé», che ancheuj a l'é rivà a la quarta generassion. Tra ij Brande 'd prima generassion, coj ch'a l'han anca minà 'l neuv senté dla poesìa e dla leteratura piemontèisa, ch'a l'é 'l sustrà dova ancheuj noi ancor is arfoma, a é na figura nen bastansa arcordà e studià: a l'é pròpi cola d'Aldo Daverio, col che con Pacòt a l'é gropasse da 'l prim moment e che con Pacòt a condividìa l'amor për la poesia e për ij felibre mistralian. Na a Turin ël 22 'd mars dël 1906, a Turin a l'é mancà dël luj 1966. Ëdcò chiel, coma Pacòt, a l'era un fonsionari dl'anlora Istituto Bancario San Paolo di Torino. Come scritor e poeta Brandé a colàbora con l'arvista 'd Pacòt, peui con l'Armanach dij Brandé; a scriv për ël «Tòr» ëd Luigi Olivero; coma sòcio dël Félibrige a l'é stàit chiel ch'a l'ha lansà 'l proget, dël 1958, perché a fussa butà na targa a Petrarca a Fontaine-de-Vaucluse. Spìrit rafinà, soa poesìa an piemontèis a l'é ràira e soasìa, da serchesse an silensi e umiltà. Soa euvra, dispersa su arviste e publicassion a l'é peui stàita cuija ansema dòp soa mòrt për volontà 'd Renzo Gandolfo ch'a l'ha soagnane l'edission dël 1971, sota 'l tìtol ëd «Rondole»: «Mistere 'd pì nen esse e 'd sente 'ncora/la carëssa dla vita ch'an ësfiora». d'Albina Malerba - dal Vënner ëd La Stampa dël 5 dë dzèmber dël 2008

Indietro