Costantin Nigra

A son sent da la mòrt. Sent'ane che për la vrità a sarìo stàit giust giust st'an passà, ma che st'an sì a saro ij ricòrd aniversare. Costantino Nigra (1828-1907) a l?é stàit memorià ant un gròs rëscontr a Castelneuv Nigra con la partessipassion dë studios ëd tanti branch dël savèj: coj che Nigra a l'ha praticàa con gran cognission. Bel òm (fa pa mal), diplomàtich motobin fin al sërvisse 'd Cavour, ambassador a Paris, a Pietroburgo, a Londra. Fìlòlogh pa dla duminica, lenghista pontù, tradutor pressios, poeta dël sò, studios ëd teatro (le Sacre Rapresentassion) e 'd poesia popolar, sò monument a son «I canti popolari dël Piemonte» ch'a l'avìa publicà dël 1888. Përchè arcordelo 'dcò noi? Për tante rason. Përchè a l?é un dij nòstri diplomàtich ch'a l'han fait l'Italia, a l'ha compagnala ('dcò come combatent), a l'ha cudila, ciadlala, servila. Peui përchè ant un-a pagina destinà al piemontèis a l?é pì che giust che arcordoma jj travaj ch'a nasso da n'arserca - coma as dis - an sël camp, vis a dì, ch'a ven-o da 'n travaj 'd registrassion (manual, nen eletrònica come 'ncheuj), ëd comparision, ëd coment. N'arserca faita an sla lenga piemontèisa, su le soe espression artistiche come le canson popolar, ch'a son na còsa bin amportanta 'dcò për capì serte radis ëd nòsta tradission poetica, che a travers le canson a parla ai poeta che «popolar» a lo son nen ant ël sens ëd j'ëstudios dle tradission ch'a ven-o dal bass. A part ël patrimòne dij cant, da «Dona Lombarda» a «Baron Litrun», a-i é da dì che la poesìa epica e la poesia epica e narativa a ciapa 'dcò da lì e che an Piemont (ant la poesia an piemontèis) l'esempe dij cant popolar a l'han fàit soa part se pensoma pa mach a Nino Costa, ch'a l'ha sempe sërcà - ant un-a arserca bastansa larga e diversa - 'd ten-e cont ëd lò ch'a ven dal pòpol, da soe manere 'd sente l'espression e l'assonansa pitòst che la rima. Cite considerassion për un sentenare ch'a në smija giust onoré. ëd Giovanni Tesio - dal Vënner ëd La Stampa dël 4 ëd luj dël 2008

Indietro