«Manere 'd dì» ëd Francesco Tabusso

Soagnà da Antonello Flo e da Marisa Tonietto, a l'é pen-a surtije për le edission dl'Artistica 'd Savian un librèt che dì bel a l'é pòch. Un librèt susnos, pien ëd ghëddo e 'd fantasìa, ch'a s'ëntitola «Le stagioni di Tabusso e...manere 'd dì» (pp. 192, s.i.p.). Stagion për stagion, tut a ven dal proverbe piemontèis che n'artista come Francesco Tabusso a sa anterpreté con soa man-fin-a. Segn e color ch'an comunico 'l gust dla vita. A dis bin Albina Malerba ant soa introdussion: «è come decifrare il ronzio d'api, sentire il bisogno dël pane, camminare lungo un sentiero fuori dall'almanacco». I proverbi a son bin sërcà: «A vive 'n campagna la sanità a-i guadagna», «A l'é mej esse osel ëd rama che osel ëd gabia», «Për conòsse un a bsògna mangeje pì 'd na vòlta ansema», «Anada da fen, anada da nen», «A luj, la tèra la beuj», «Chi vend a credit, a fa un bon afé, ma sovens a perd l'amis e ij dné», "A-i é nen ëd pì bel che na facia contenta" e via fòrt, ant un-a cita mëssonà che, conbin che peussa baste parèj, a pudrìa esse motobin pì spëssa. E pì che tut përchè che a conté ambelessì a-i é la man ëd Tabusso: le soe paròle, ij sò color, soe figure. Chiel ch'as fortiss: «Come San Francesco amo la natura, gli alberi, gli animali, la religiosità nelle stagioni e...le belle ragazze». A-i é nen da dubitene, perché si, 'd bele fije o 'd bele fomne a-i na j'é nen pòche, se a l'é vera che - coma dis un proverbi piemontèis debitament registrà - «Le bele fomne a l'ha sempe rason». Sto librèt sì a dventa 'dcò un lìber ëd confession: Tabusso ch'an conta soe giornà, ij sò pensé, ij sò arcòrd. Pòche paròle, përchè a parlé a basto ij segn: le fior, jj cunij, la lëssia, ij fen, la conca 'd Rubian-a, la stra ch'a pòrta al Colombard, l'oberge dla Wilma, ij disné, ij còrp pien ëd gòj 'd vive, pien 'd càud e 'd sust. Ij segn ëd n'artista ch'anventa sò mond, ch'an lo regala. ëd Giovanni Tesio - dal Vënner ëd La Stampa dl'11 d'avril dël 2008

Indietro