Mario Ferrero, "Majo"

S'a-i é cheidun ch'a l'abia la fòrsa d'esse n'ansëgna bin andvinà 'd na Turin popolar, cola a më smija ch'a peussa esse rapresentà da Mario Ferrero,'l gran «Majo», col dl'avanspetàcol, col ch'a fasìa Lice e Pautass, col ch'a fasìa ij paco, ij baròt e ij ruscon dla Fiat con un ghëddo da splesse le man. Pa bale. Basta avèj avù vint agn fin-a ai primi agn stanta (a veul di avèj avù 'l temp ëd frequenté 'l Maffei o l'Alcion) për podèj fortì d'esse stàìt testimòni d'un dij còmich pì amusant e ispirà dla Turin dij teatro dla batùa pronta e dla balada tuta cheusse e sorisin. Për contene 'd Mario Ferrero con la competensa ch'a-j ven da agn e agn ëd servisse come regista onorà dla tele e dël teatro (dramàtich e melodramàtich), Massimo Scaglione a l'ha scrivù 'n lìber ch'a s'ëntitola «Gioie e dolor 'd Lice 'l tornior» (Graphot, pp. 144, euro 15). Un lìber scrit an manera ch'a smija vnì fòra da na conta oral, coma podrìa ancapité 'd sente sò autor parlene ant un-a conversassion ëd pòche pretèise. Scaglione a l'é motobin brav a scrive ch'a lo capisso pròpi tuit, con 'l deuit ëd felo «coma l'ha mostraje soa mare». E combin ch'a sia scrit an italian, as trata d'un lìber ch'a smija scrit an piemontèis, përchè an parla d'un ator ch'a l'ha fàit dla batùa piemontèisa soa vita e soa virtù. Na fòrsa d'improvisé come gnun. Magara nen tanta memòria ma na gran fantasìa. Magara nen tan coltivà, ma bulo a 'nventesse le batùe come 'n còmich dl'art. Temp giust, fòrsa 'd gavesla 'n tute le situassion pì baravantan-e ch'as presentèisso sle tàule d'un palch. Balarin-e gnanca mal (magara 'd vòte na frisa dësgiuste), spale fiamenghe, come la Gessaga o Fosco o Marchetti, e peui via fòrt con le batùe e le splùe dle paròle an libertà, coma 'n cit Petrolini subalpin. E gnanca tan cit, an dis Scaglione. Cit magara përchè ch'a l'é mai slansasse fòra dle Pòrte Paiatin-e (esageroma), ma un gran magìster për chi a l'ha avù la fortun-a 'd travajeje 'nsema. Un lìber ch'an fa pensé a la Turin ch'a j'é pì nen. Pa vërgognesse se - balòss d'un Massimo Scaglione - na frisa 'n nostalgìa an pija a tradiment. ëd Giovanni Tesio - dal Vënner dla Stampa dël 18 ëd gené dël 2008

Indietro