Bianca Dorato

Bianca Dorato a l'é 'ndasne pòch për vota, a s-cianchèt. Ma a l'é 'ndasne mostrand ëd savèj arsiste come quand an montagna a fasìa sò pass sensa tëmme. A testimonié 'd Bianca a-i é nen mach ant le euvre ch'a l'ha publicà an vita (da «Tzantelèina», sò principe, a «Signaj», sò testament). Ma 'dcò 'n cole ch'a seurto e a surtran apress, përchè a l'é facil pensé che chila a l'abia lassà nen pòche còse finìe ma nen publicà. Un dij lìber ch'a seurto apress soa mòrt ma che chila a l'avìa consignà për la stampa (a l'avìa parlamne l'ultima vòta ch'a l'era vnùa a Vërsèj a parlé ai mè student) a l'é giusta costa conta ch'a s'ëntìtola «Mèira Peròt» e che Gioventura Piernontèisa a l'ha mandà an costi dì 'n libreria (pp. 86, euro 12). Na conta 'd cole fiamenghe che Bianca a savìa scrive come se a travajèissa a 'n tlé difissios. Paròle giuste, paròle cudìe come òr, paròle ch'a mëscio turinèis e piemontèis alpin sensa forsé mai la man, sensa ch'as peussa parlé për chila 'd violensa dë scritura. Scritura ciàira ch'a lassa 'nduviné sota la superfice sclinta un përfond ëd còse misteriose e segrete. Pròpe come a càpita ant costa conta ch'a l'é n'ancontr (n'ancontr ëd n'òm e 'd na fija ch'a resta anvlupà ant un mistere, coma son tuti j'ancontr ch'a vardo pì 'n là, pì 'n su, e ch'a l'han un fòrt anciarm simbòlich. Ambelessì a-i é n'òm ch'a torna da la guera con na ferìa ch'a fatiga a saresse. N'òm ch'a veul scapé da tùit e ch'a va a passé 'n pò 'd temp ant un-a bàita 'd n'amis. Belelì a 'ncontra na fija motobin bela, ch'a ven a trovelo, ma che a smija sempe 'n pò dë scapandon, sempe 'n pò sospèisa e sagrinà. Tra 'd lor a fioriss l'amor. N'amor natural ch'a cala drinta 'd l'òm come na mel e na mèisin-a. E diso nen d'àut përchè ch'a l'é giust nen rivelé come la stòria a va a finì. Basta lese e calesse 'ndrinta 'd chila. Sentine le miole e le aiusìon. Come na mùsica. Come na melodìa. ëd Giovanni Tesio - dal Vënner dla Stampa dël 25 ëd Magg dël 2007

Indietro