Cita antologia dla poesia dël Mondvì

A s'ëntìtola «Piccola antologia della poesia monregalese» (pp. 160, s.i.p.), ma 'dcò «Petite antologie dë la poesie dë Mondovì». Publicà da j'amis ëd Piassa dël Mondvì ant soe edission «Ël Pèilo», a l'han cudila con passion e competensa doi poeta come Remigio Bertolino e Nicola Duberti (na bela cobia ch'a sà parlé dla coltura dij sò pòst con në spìrit bin atent e ch'a sa vardé 'n là). E donca le lenghe a son tre: piemontèis, italian e fransèis. Giusta a sotligné che j'orizont a son duvert (l'introdussion lenghìstica a l'é 'd Riccardo Regis). Deuv dì sùbit che 'l mej dl'antologia a l'é 'nt la sèrnia. Pòche paròle a fé da capel e da notissia e tanta poesìa a fé soa part. Ideje ciàire e gust fin ch'as bogio tra le vos pì 'nciarmante d'un distret che a la poesìa a l'ha daje na fòrsa da leon. A l'era ora 'd penseje përchè da quand i l'hai butà 'nsema l'antologia «I poeti di Mondovì» (1991) tante còse a son passaje tra Piassa e Carasson e a l'era necessare serne ëd vos neuve e 'd poesìe neuve rispet a cole che con Remigio Bertolino l'avijo sernù sëddes agn fa. Ambelessì a son tuj poeta ch'a vivo la vita 'd mincadì. Arcordà ij pare fondator d'un gust e 'd na lenga local ch'as dèstaca da la «koinè» (Baretti e Giordano, ma 'n cit arcòrd për Comino a saria nen staje mal), as part da Silvio Rinaudo e Carlo Regis, ch'a son 'n pò - për na rason o për n'àuta - le «teste 'd serie», e as passa për Ezio Briatore, Domenico Boetti (Barbafiòre), Remigio Bertolino, Felicina Bonino Priola, Carlo Dardanello, Marita Bellino, Ferdinanda Susa, Nicola Duberti. A l'é Remigio Bertolino a ten-e 'l cont dle caraterìstiche ch'a gropo - ognidun so ghëddo ch'as discut nen - tuj ij poeta presentà: gnente retòrica, suit coma na camisa al sol, concret coma chi a l'ha pà tante gnògne da fé, un bel dì bon a cudì la fòrsa dla «metafora» ch'a-i da ardiman al sentiment, ambientassion local ma duverta - come disìa - al sofe dël vent ch'a ven da le montagne e che an sle montagne a së slarga. Gnente da gionté. Mach taché a lese: «Ënt ël mè òrt brusà da la brin-a/ quatr palòch nèir e dësperà...». ëd Giovanni Tesio - dal Vënner dla Stampa dl'11 ëd Magg dël 2007

Indietro