A quarant'agn da la mòrt na bela manera për arcordé 'l giust e 'l giuss ëd soa lession.

La poesìa, la lenga, la tèra. Tre termo ch'a gropo e ch'a diso 'd Pinin Pacòt pì che tante paròle gròsse. Chiel a l'é sempe stàit n'òm ëd vita vivùa ant l'ombra, ma n'òm decis, ch'a l'é tenusse drit a col "comand" ch'a "l'é destin torné", coma a canta ant la poesìa "Ij mè vej". A quarant'agn da la mòrt (a l'era nà con la Fiat sla broa dl'Eutsent), Pinin Pacòt a l'é stàit arcordà dal Comune 'd Castel d'Anon e da la Ca dë Studi Piemontèis përchè ch'a l'é nen mach ël poeta ch'a l'é, ma na vera bandiera, 'n drapò, n'ansëgna 'd vita e 'd passion për la lenga piemontèisa. Përché adess a fà fin-a fin ma quand che chiel a l'ha ancaminà dël '27, a conté a-i era mach l'italian òpurament ël piemontèis dla bagna dij povron coma sbefiava Luigi Olivero, 'n bel foìn ch'a-j mandava nen a dije. O gnente ò tròp pòch. Peuj a l'é vnuje chiel e a l'ha parlà për la prima vòta dla lenga 'd poesìa e a l'ha portà 'l piemontèis a l'onor dël mond, sensa gena e sensa retòrica, parland dla blëssa dle càuse perse. Sensa 'l fil dl'utòpia le bataje culturaj (e 'dcò j'àutre bataje) nen mach as vincio nen, ma gnanca a s'ancamin-o. Chiel, Pacòt, a l'ha cudì ij sò "Brandé" parland ëd lenga, 'd poesìa e 'd tèra. La tèra piemontèisa, fàita 'd tuti ij paisagi dël Piemont, ma pì che 'd j'àutri, 'd coj ch'a j'arcordavo soe arbre e soe colin-e dl'istà. A quarant'agn da soa mòrt ch'a l'é l'istess agn dle soe ùltime poesìe (cole 'd "Sèira"), Pacòt a continua a mostrene pà pòch. A mostrene che la poesìa as fà fòrsa da sola, ma che la tèra a viv se l'òm a la cudiss, se as perd nen ël sens dla soa forsa d'imaginassion e 'd fantasìa, cola gropà a j'arcòrd, al passage e a la caden-a (religiosa) dle generassion. Dòp ëd Nino Costa, Pacòt a l'ha pijà la poesìa dël Neuvsent e a l'ha portala 'n là, a l'ha faje fé 'n bel sàut, ma a l'ha mai përdù la carzà, a l'é vardasse andaré e a l'ha pijà da la tradission lò ch'a j'ësmijava 'l giust, lò ch'a j'ësmijava 'l giuss. Tocand j'adoss dij poeta ch'a scuvrìa, Pacòt a fasìa - sensa parësse - 'l mësté pì difìcil: col ëd ten-e vive l'energìe ch'a son nòsta dòta, nòst arzign. ëd Giovanni Tesio - dal Vënner dla Stampa dël 3 dë Stémber dël 2004

Indietro