Bianca Dorato a l'é una dle scritris an piemontèis pì avosà, che a l'han
contribuì an manera decisa a porté àut ël nòm dla leteratura piemontèisa dël
di d'ancheuj.
Se an costi ùltim ani a l'ha fane cadò 'dcò 'd travaj për ël teatro, ch'a
son stàit portà an sena con bin ëd batiman, ël cheur dël cheur dël sò scrive
a l'é la poesìa.
Bele vint'ani dòp soa prima cheuita ant lìber (prima "Tzantelèina", Ca dë
Studi Piemontèis, 1984; e peui a son vnuje sgranà "Passagi", 1990, e sempe a
Mondvì, "Drere 'l lus"; e ancor për j'Amis ëd Piassa 'd Mondvì, "Fioca e òr"
dël 1999), La slòira d'Ivreja, ch'a l'ha anandià na colanin-a motobin satìa,
a pùblica na cita grassiosa plachëtta, "Travërsera", con vint neuve poesìe
(achit ëd Giovanni Tesio, tradussion an italian dl'autris) e set
ilustrassion fàite apòsta da Daniela Rissone, che a riesso, come da ràir a
capita, a fene vëdde la poesìa.
Miraco sòn a capita përché la sensibilità dle doe artiste a s'ancontro ant
j'anghërme pì ancreuse dla pen-a dël vive:
"Con vos sutila
coma 'n pior ëstërmà
a dis dolor
e tutun a l'é gòj
lòn che am arvija 'nt l'anima".
Tute le paròle 'd Bianca Dorato a son coma posà sla pagina adase, dòp un
long marcé drinta, coma se as feisso poesìa ambelelì, ant col ësgavignesse
tra pensé e sente.
Na paròla-poesìa "faità a j'ëspin-e"; ch'a s-cionfa da 'ndoa
"pa gnun a sà
'nté ch'a l'abia sò arpar
sla broa dël bòsch
stërmà tra lus e ombra".
La bianca poesìa 'd Bianca Dorato a l'é coma arbatùa su un pass dasiant che
dòp avèj marcià a l'ëscur a treuva e as argala 'd lus, ëd cej sclint ëd
montagna. A l'é mai cantada, ma gòj genà ch'"arvija l'anima". Paròle, pagine
cite, da lese adase, con euj 'd carn e "con vos ëd sol".
d'Albina Malerba - dal Vënner dLa Stampa dël 30 ëd Magg 2003